ادیسون 1093 اختراع ثبت کرد که در 14 سال متوالی هر 5 روز یک اختراع داشت.جالب اینجاست که او در سن شانزده سالگی به علت کم هوشی از مدرسه اخراج شدو در حادثه ای منجر به کر شدن او شد.

وقتی علت موفقیت وی را از او جویا شدند وی در پاسخش به دو عامل اشاره داشت.اول اینکه درست در زمانی که دیگران مرا فردی خنگ می نامیدند و مرا سرزنش میکردند،مادرم بر خلاف نظر دیگران مرا فردی نابغه و باهوش خطاب می کرد و از من حمایت میکرد. و دلیل دوم،پشتکار بالای من بود.

دلیل اینکه بنده این ماجرا را انتخاب کردم،تلنگری بود تا با هم کمی فکر کنیم و به این مطلب برسیم که در بعضی از موارد که ما به موفقیت چشمگیری دست پیدا نمی کنیم،طرف اصلی ماجرا خود ما هستیم.

یغمای خشت مال در شعر زیبای خود چنین میگوید:

عجب نبود که این خوابیدگان را نیست بیداری           اذان صبح اندر گوشهای کر نمی گنجد

مرا خواب آن زمان آید که در زیر لحد باشم               سر پر شورم اندر نرمی بستر نمی گنجد

واقعا چرا وقتی به مشکلی بر می خوریم دست بر روی دست زده و حیف و ای کاش میگوییم و به این فکر نمیکنیم که امروزی را که در آن هستیم فردایی است که دیروز در انتظارش بودیم و آرزویش را داشتیم.